Ο φιλόσοφος Edgar Morin μιλώντας για τη γλώσσα έχει τονίσει πως αυτή ζει: "Οι λέξεις γεννιούνται, μετακινούνται, εξευγενίζονται, μαραίνονται πεθαίνουν. Η γλώσσα ζει σαν ένα μεγάλο δέντρο που οι ρίζες της είναι χωμένες στα έγκατα της κοινωνικής ζωής και της ζωής των εγκεφάλων, και η φυλλωσιά τους απλώνεται στη νοόσφαιρα. Υπάρχουν βέβαια οι πρακτικοί, εργαλειακοί και τεχνικοί κλάδοι όπου οι λέξεις σημαίνουν και παραπέμπουν με ακρίβεια στα αντικείμενα ή τις ενέργειες που τις κατονομάζουν. Υπάρχουν επίσης και οι ποιητικοί κλάδοι, όπου οι λέξεις θροΐζουν, ηδονίζονται μεθυσμένες από τις σημασίες που θυμίζουν και επικαλούνται, οι κλάδοι της αργκό και των ιδιολέκτων, όπου οι φράσεις έχουν μεγάλη ελευθερία. Κι εμείς, μέσα στην καθημερινή μας ζωή και τις φιλικές συζητήσεις μας, ανακατεύουμε τους κλάδους, τις λέξεις κι έτσι η «κοινή» γλώσσα μας αποτελεί ένα πρωτοφανές μείγμα απίστευτης πολυπλοκότητας".
Επίσης, ο γνωστός γλωσσολόγος κ. Μπαμπινιώτης έχει επισημάνει ότι: "διδάσκουμε τη γλώσσα όχι μόνο γιατί κάθε άλλη μορφή παιδείας περνάει μέσα από τη γλώσσα, αλλά και γιατί η ίδια ενασχόληση με τη γλώσσα αποτελεί άμεση καλλιέργεια της νοητικής ικανότητας του ανθρώπου"
Σ' αυτή την κατεύθυνση η γλώσσα προσφέρεται για αξιοποίηση και αναστοχασμό για να εισχωρήσουμε και να ανακαλύψουμε τα μυστικά και τις αλήθειες που εμπεριέχει. Για περισσότερα δες..
Η διε και διαεπιστημονικότητα μέσα από τη γλώσσα και την ταυτότητα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου